ئادىل تۇنىياز-كېچىدىكى ئارچا ياپرىقى

ئوخشىمايدۇ كۈندۈزدىكىگە،
كېچىدىكى ئارچاياپرىقى.
شاخلىردا ئۇيقۇغا كەتكەن،
تىپتنىچقىنا قۇنۇپ ئاي نۇرى.

يات ناتۇنۇش ئىككى ئادەم بىز،
مۈرۈدىشىپ ئولتۇرغان گويا.
چۈشىمىزدە ئۇچۇراشتۇق بەلكىم،
ئۇمۇماڭا مەنمۇ ئۇنىڭغا.

تۈندە بىرتۈپ ئارچا دەرىخى
سايەكەبى تۇرار ئالدىمدا.
بۇلۇپ قالدۇق يېڭى قەدىناس
ئىككى سايە بۇندا ئۆزئارا.
سايەبولساق بۇرۇن ناۋادا،
ئىككى ئادەم بولغاندىن باشلاپ،
ناتۇنۇشقا ئايلاندۇق قايتا.